Melaque - 19 januari 2009

De volgende morgen, wonder boven wonder, was de mexicaanse chauffeur op tijd. En zoals we spoedig merkten was het een 'fangio'. De trip via een kronkelige kustweg deed hij in 2,5 uur ipv de gebruikelijke 4. Nou, dat was ook een belevenis.
Rond 13.30, op het heetst van de dag, werden we afgezet aan het busstation, vroeger een leuke plek waar je hapje en drankje kon nuttigen, nu ingenomen door een 'real estate kantoor. De tijden blijven hier ook niet stilstaan. Niets aan te doen, dan maar even een schaduwplekje opzoeken om op de bagage te letten en op zoek te gaan naar een hotel. Wilfried bij de bagage en Marian, die al een lijste met verschillende hotels had gemaakt in Nederland, gaat onder de bloedhete zon op pad. Tja,Wilfried zijn Spaans is hiervoor onvoldoende :-)
Een half uur later is alles palletti, een droomappartement met zeezicht, airco (die je eigenlijk niet gebruikt), zwembad etc.... Honderden pelikanen scheren over de kustlijn, een schitterend plaatje! De volgende morgen ontwaken we vrij vroeg door allerlei stoelengeschuifel beneden. Blijkt een dagelijks ritueel te zijn van gasten die zich installeren om de zon te zien opgaan. En inderdaad een schitterende zonsopgang boven de zee tussen twee scheve palmbomen.... adembenemend.
Onze eerste dag in Melaque proberen we eerst uit te zoeken waar alle bekenden, vooral van Marian, uithangen; eigenlijk het check point Charley, waar we alle laatste nieuwtjes te weten zullen komen. Langs het strand dus richting Trailer park.