Tenacatita

9 uur vertokken en een schitterende dag, zon natuurlijk en warm (altijd meer dan 30) en vooral niet te veel wind wat een goede zaak is voor onze boottocht op zee. Na een half uurtje op zee brulde onze schipper Alexandro "aan de linker kant walvissen"! 3 stuks en natuurlijk een sensatie en voor ons een enorm geluk dat we deze dieren te zien kregen. Vorige dagen had Wilfried ze al twee keer in de verte gezien, maar goed nu zien we ze op zee en onze kapitein stevende op de walvaissen af. Toen we bijna op de plek waren...... niets meer te zien. Even blijven wachten zo een 5 min en plotseling waren ze daar. Nog iets dichterbij en inderdaad op een 10-15 meter van ons af zagen we ze duiken en omhoog komen.

Een lieve lust om deze dieren zo te zien! Eigenlijk te gek voor woorden en een enorm geluk dat we dit mogen meemaken. Bleek ook toen we terug waren, dat veel Mexicanen de foto's (zonder telelens) wilden zien. (zie ook presentatie). Toch ook een beetje angstig om zo dichtbij te zijn, want ze zijn inderdaad enorm groot en het bootje voelde zo klein aan. Een klap van de staart en bootje ligt zo onderste boven. Na dit avontuur verder langs de kust naar Tenacatita, de mangroven in. Het leek wel of we in de Amozanas zaten, Wilfried en de schipper maar takken opzij duwen om de boot door de mangroven te krijgen.

Eenmaal uit de mangroven kwamen we aan in Tenacatita waar Marian en Wilfried uitstapten en naar de baai, het strand liepen, zo een 200 meter. Onze schipper met de boot terug in de mangroven om ons dan aan de kust terug op te pikken. Eenmaal op het strand, lekker installeren in de schaduw met een biertje en wachten op onze schipper om iets te eten. De visjes zijn hier zeer lekker. Daarna gewoon lekker geluierd, gezwommen en gesnorkeld. Prachtige vissen en allerlei kleuren, groen met blauw, dikke precies kogelvissen met zwarte spikkels, alleen..... het koraalrif leek niet meer zo gezond. Maart goed we zijn geen experten en moeten we dus eens opzoeken. Veel Koraalriffen, mondiaal verkeren namelijk in de problemen...... In ieder geval was het een prachtige dag en een beetje verbrand door zee en wind terug naar huis.
Een impressie van de dag (met walvissen)

Barra Navidad

Zondag even naar Barra Navidad, een stadje 3 km verder waar iets meer winkeltjes zijn die allerlei Indiaanse spullen verkopen en een enorm luxe Hotel "Grand bay" met weinig klanten. Nou 350 US dollar per nacht is natuurlijk niet niks en toen we met de watertaxi een tochtje maakten langs de laguna en ook langs de jachthaven van het hotel kwamen, was het wel duidelijk. Als je zulke bootjes kan veroorloven is 350 dollar peanuts. Lokaal gaat hier het gerucht dat er met het hotel veel wit is gemaakt :-).

Verder met de watertaxi een stuk de laguna in gevaren

en gelukkig een schipper die ook een aardig woordje Engels sprak en dus allerlei zaken kon toelichten. Zo kwamen ook in een kanalenstelsel, een beetje venetie-achtig waar allerlei Canadezen en Amerikanen een huis hebben en een bootje voor de deur.

Na het toertje met de boot, maken we met de man een afspraak om volgende woensdag een boottrip te maken naar Tenacatita per boot, ongeveer een 45 kom verder, en ook langs, in de mangrove-bossen te varen. Tenacatita is een van de mooiste baaien hier aan de kust, een prachtig strand, koraalriffen waar er al snorkelend veel te zien is.

Melaque

Judy, een Canadese van Amsterdamse oorsprong, gevonden in het trailer park en van Hollandse drop voorzien en zo werden we van het reilen en zeilen van de laatste jaren op de hoogte gesteld. Check-point Charly bleek nu opgesplitst te zijn. Enerzijds het restaurant van Martha 'Don Bigotes' en anderzijds Cabo Blanco waar de bingo twee keer week plaats heeft. Marian dus de volgende dag naar Bingo, waar er natuurlijk veel bekenden zaten. Veel Amerikanen en vooral Canadezen met pensioen brengen hier de winter door; een beetje zoals de Belgen en Nederlanders die in Spanje of ergens in het zuiden overwinteren. De meesten verblijven hier van november tm eind april. vanaf april krijg je hier namelijk het regenseizoen en dan wordt het echt drukkend warm.
Nou voor Marian was het de eerste bingo-dag bingo met een potje van ongeveer 400 peso, zo een 20 euro, wetende dat een kaart 2 peso kost.
'S morgens waren we al bij Esmaralda gaan ontbijten en hebben we ook een begin gemaakt aan deze blog. Zij nodigde ons uit om mee te gaan naar de "Cantina" een van deze dag. Wilfried heeft er alleen maar van gehoord, Marian had het vorige keer al gezien. In deze Cantina was er niet een nieuwe show gelanceerd waar alleen travestieten optreden

Op tijd naar de Cantina om wat leuke plaatsen te hebben zodat we goed zicht hebben op de buhne. In afwachting van Esmaralda belden we al een emmer bier, dit wil zeggen 10 flesjes bier in een emmer op een standaard met veel ijs zodat alles lekker koel blijft. Na verloop van tijd liep de tent vol en begon de show. In ieder geval hebben we ons daverend geamuseerd en de "meisjes" ..... en die vonden Wilfried een snoepje! Nou ja, opgedirkt is het verschil moeilijk te zien.
Voor een sfeerbeeld van de Cantina download volgende powerpoint-presentatie.
Na een paar emmertjes bier, voor de hele tafel natuurlijk, besloten we maar naar ons hotel "Las Brisas" te wandelen. Met deze temperaturen een aangenaam iets.

Melaque - 19 januari 2009

De volgende morgen, wonder boven wonder, was de mexicaanse chauffeur op tijd. En zoals we spoedig merkten was het een 'fangio'. De trip via een kronkelige kustweg deed hij in 2,5 uur ipv de gebruikelijke 4. Nou, dat was ook een belevenis.
Rond 13.30, op het heetst van de dag, werden we afgezet aan het busstation, vroeger een leuke plek waar je hapje en drankje kon nuttigen, nu ingenomen door een 'real estate kantoor. De tijden blijven hier ook niet stilstaan. Niets aan te doen, dan maar even een schaduwplekje opzoeken om op de bagage te letten en op zoek te gaan naar een hotel. Wilfried bij de bagage en Marian, die al een lijste met verschillende hotels had gemaakt in Nederland, gaat onder de bloedhete zon op pad. Tja,Wilfried zijn Spaans is hiervoor onvoldoende :-)
Een half uur later is alles palletti, een droomappartement met zeezicht, airco (die je eigenlijk niet gebruikt), zwembad etc.... Honderden pelikanen scheren over de kustlijn, een schitterend plaatje! De volgende morgen ontwaken we vrij vroeg door allerlei stoelengeschuifel beneden. Blijkt een dagelijks ritueel te zijn van gasten die zich installeren om de zon te zien opgaan. En inderdaad een schitterende zonsopgang boven de zee tussen twee scheve palmbomen.... adembenemend.
Onze eerste dag in Melaque proberen we eerst uit te zoeken waar alle bekenden, vooral van Marian, uithangen; eigenlijk het check point Charley, waar we alle laatste nieuwtjes te weten zullen komen. Langs het strand dus richting Trailer park.

Peurto Vallarta - 18 januari 2009

De volgene dag Puerto Vallarta een beetje verkent langs de kust en vervolgens kwamen we langs de mangroven in een park waar allerlei festiviteiten georganiseerd werden. Puerto Vallarta is een populair vakantieoord, waar vooral Amerikanen en Canadezen die dit oord ontdekt hebben na de de bekende film ? The night of the inguana met Burton , jaren '60.



s'avonds naar de Martine-bar. Een levensgevaarlijk goedje, zeker nadat Hendrikje en Marian, Marian herkenden en er tussendoor een aantal boswandelingetjes (een klein scheel drankje) kwamen. Op het eind van de avond waren de martini's Marian de pootjes ingeslagen en had Wilfried sleepdienst -).
Ons tempo is al Mexiacaans! De hitte en de vochttigheid valt echt als een deken om je heen. We zijn nog moe en besluiten de volgende dag maar een taxi naar Melaque te nemen (ong 250 km). Na wat onderhandelen met een chauffeur kunnen we voor 1600 peso, 85 euro, op onze bestemming komen.

Puerto Vallarta - vijdag 16 januari 2009

Na veel vijven en zessen, eindelijk in Posada de Roger, waar veel reizigers op doorreis komen. Blijven hier 3 dagen om een beetje bij te komen na een reis van 23 uur en 40 uur niet geslapen te hebben. Even eten en drinken en het gekke leven van de mexicanen proeven, .... gewoon heerlijk.
Morgen even naar de Martini-bar, uitgebaat door Marian (een Canadese) en Hendrikje (een Nederlandse); een te gekke kroeg waar zich allerlei vreemde vogels treffen. Was voor Marian, drie jaar geleden, goed toeven daar.

vrijdag 16 januari: reis Brussel - Puerto Vallarta

Na een lange reis met toch wel wat ongemakken eindelijk in Puerto Vallarta aangekomen waar we twee dagen zouden verblijven vooraleer de bus te nemen naar Melaque. Brussel - Heatrow ging goed, al stond er in London een rij van zeker 100 meter vooraleer in te kunnen checken naar Dallas, onze tussenstop in de USA. Tja, extra beveiliging voor de Amerikanen na het trauma van 9/11. Het schoot eigenlijk niet op en zo een bouwvallige luchthaven heb ik zelden gezien. Kathmandu leek dan nog moderner en vooral efficienter. Maar goed, vakantie dus maar even geduld uitoefenen; jammer geen tijd meer voor de tax free. De vlucht naar Dallas verliep vlekkeloos en vervolgens in Dallas terug controle vooraleer we de volgende terminal richting Puerto Vallarto konden nemen. Bleek het systeem om onze vingerafdrukken en foto te nemen nation wide plat te liggen. 1,40 u wachten vooraleer er terug beweging in kwam. Nergens iets om drinken of eten te kopen, wetsdienaars hadden geen oor naar feit dat we toch in transit waren en eigenlijk niet in USA wilden zijn. Enige antwoord is dat alles veranderd is sinds 9/11. We kregen de indruk dat 9/11 het excuus is geworden voor alles wat er verkeerd loopt in de USA. Nou ja, les excuses sont fait pur s'en servir he. In ieder geval na een kleine 2 uur en veel personen die al verbindinsvlucht kwijt waren, toch de balie open en dan maar zonder foto's. Dus terug niks tax free :-).